Kerstboom in de zon
Blijf op de hoogte en volg Johanneke
16 December 2012 | Tanzania, Ilula
De tijd van Kerst is aangebroken in Tanzania. Afgelopen week hebben de meiden voor alle staff van het weeshuis een kerstshow opgevoerd die ze zelf helemaal in elkaar gezet hadden. Van ons hebben ze alleen wat hulp gekregen met het aanleren van een dans en een aantal kerstliedjes. De grote rollen (Jozef, Maria, Gabriel, Herodes, etc.) werden gespeeld door de wat oudere meiden. Toen ze de show woensdag uiteindelijk voor de staff opvoerden hebben wij ons lachen bijna niet in kunnen houden: Maria verloor een aantal keer bijna haar buik, Jozef voelde zich erg ongemakkelijk in zijn broek (normaal draagt hij (zij) namelijk altijd een rok), Herodes stond onder een enorme regenparaplu die hij steeds bijna tegen z’n hoofd kreeg en er werd hem wat koelte toegewapperd met een schoolschrift en Gabriel kon zijn lachen bijna niet inhouden. Toen het kerstverhaal uit was zongen alle meiden nog een aantal kerstliedjes waaronder ‘Stille nacht’ in het Swahili en in canon. Erg mooi! Maria had intussen haar baby aan de kant gegooid en Jozef had een snel een rok aangetrokken.
Al met al was het een hartstikke leuke show!
Daarnaast hebben we woensdag de kerstboom versierd. Jawel, ook hier bij IOP hebben we een kerstboom, een echte nepper. Meer kitsch dan deze kun je ze niet krijgen, maar alles is beter dan niets toch?
Bij het optuigen hoorde een heel ritueel, waarbij er voor elk van de meiden een envelopje was met haar naam erop en een kerstboomversiering erin. Elk jaar krijgen ze hetzelfde envelopje met hetzelfde voorwerp.
Iedereen stond in een grote kring rondom de boom, terwijl Berit een voor een de meiden naar voren riep om hun envelopje te halen en het voorwerp in de boom te hangen. Bij het in de boom hangen van de versiering konden ze dan iemand een gelukkig kerstfeest toewensen.
Inmiddels is de boom helemaal vol en staat hij in de hal. Als je buiten in de zon staat en je kijkt door de open deur naar binnen, dan kun je hem zien staan. Best apart, zo’n kerstboom bij temperaturen hoger dan 30 graden Celsius.
Vorige week zaterdag zijn we met een hele groep meiden naar de top van een van de bergen hier geklommen. Dat was een hele hike, zeg! ’s Ochtends om 9 uur zijn we vanaf het weeshuis vertrokken en rond 3 uur ’s middags was iedereen weer binnen. Op de top hebben een pauze gehad van ruim een uur, waarin we onze lunch hebben gegeten en met z’n allen spelletjes hebben gedaan, maar toch, het wandelgedeelte was best pittig!
Het was hier die dag erg warm en we hebben de hele tocht de zon op ons hoofd gehad. De klim naar boven was ruim 2 uur lang en vooral het laatste uur was erg vermoeiend. Op dat stuk klom je soms steil naar boven. Gelukkig waren wij als vrijwilligers niet de enige die het moeilijk hadden, zelfs een aantal van de meiden waren kapot toen ze eenmaal bij de top aangekomen waren.
Na de pauze zijn we aan de andere kant van de berg weer naar beneden gelopen en zijn we via een aantal dorpjes om de berg heen weer terug naar het weeshuis gegaan. De weg terug was ongeveer 3 uur lang en onderweg heeft het flink geregend. Tijdens de hike hebben we dus flinke temperatuurverschillen doorstaan, maar uiteindelijk heeft iedereen het gered! Het was een supergezellige tocht met de meiden die ik voor geen goud had willen missen. Dagen die je zo intensief met ze doorbrengt, maken de band met elk van de meiden zoveel sterker. Stuk voor stuk, ze zijn allemaal zo sterk en geweldig! Hun geschiedenis is vaak erg schokkend, maar toch zie je ze elke dag weer met een glimlach op hun gezicht hun werk doen. En dat maakt ze voor mij allemaal een groot voorbeeld!
Een paar uur na de tocht werd ik ziek, de warmte van de zon en uitdroging (want ik had wel veel gedronken, maar waarschijnlijk toch niet genoeg) hadden me uiteindelijk te pakken gekregen. Dit was de eerste keer dat ik me echt ziek voelde hier. Zondag ging het gelukkig alweer een stuk beter toen ik een nacht goed had geslapen en veel had gedronken.
Karlijn en ik zijn een nieuw project gestart. De 8 oudste meiden (die inmiddels klaar zijn met school) moeten over een tijdje op zichzelf gaan wonen en wij gaan ze helpen door ze daarop voor te bereiden. Het plan is om in ieder geval twee keer in de week bij elkaar te komen en het met de meiden te hebben over onderwerpen als hygiëne, gezondheid, jongens, eten en de uitdagingen van het op jezelf gaan wonen. De jaren dat ze hier in het weeshuis hebben gewoond zijn heel beschermd geweest en ze vinden het allemaal eng om uit huis te gaan, de meeste zien er zelfs erg tegenop. Karlijn en ik gaan proberen om voor de meiden een luisterend oor te zijn, bij wie ze met alles aan kunnen komen. Daarnaast gaan we de meiden helpen om wat geld te verdienen door ze te leren kralen van papier te maken en de kettingen en armbanden daarvan dan te verkopen.
We hebben nu twee meetings gehad en die waren best succesvol. De meiden zijn nog erg verlegen (normaal praten ze honderduit en zijn ze niet stil te krijgen, maar zodra ze moeten praten, zijn ze stil), maar ze komen al wat los. Het kettingen en armbanden maken gaat echter super. We hebben er al ontzettend veel gemaakt en er zijn er zelfs al een aantal verkocht aan vrijwilligers!
Maandag komt mijn lieve familie alweer aan in Ilula. De afgelopen week heb ik voor hun bezoek een aantal dingen gepland en geregeld. K heb er ontzettend veel zin in om ze mijn leven hier te laten zien en ze aan iedereen voor te stellen. Het op de hoogte houden van jullie allemaal via reisverslagen en de mail is natuurlijk prima, maar ik zou het nog leuker vinden om alles gewoon te laten zien en een rondleiding te geven door het Tanzaniaanse leven. Helaas is dat ongeveer onmogelijk, omdat zelfs foto’s uploaden me op dit moment niet lukt… Het internet is daarvoor te onvoorspelbaar en te traag. Maar nog even geduld, over een aantal weken kan mijn moeder mijn foto’s voor mij gaan uploaden en kunnen jullie allemaal toch nog zien waar ik woon en hoe mooi het hier is!
Voor nu wens ik jullie alvast een hele fijne kerst toe en een gezegend Nieuwjaar! Ik ga proberen voor de feestdagen nog een keer te schrijven, maar zoals jullie wel hebben gemerkt weet je het hier nooit met de internetverbinding. Vandaar alvast deze kerstwens.
Badai! And take care!
Liefs Johanneke
Al met al was het een hartstikke leuke show!
Daarnaast hebben we woensdag de kerstboom versierd. Jawel, ook hier bij IOP hebben we een kerstboom, een echte nepper. Meer kitsch dan deze kun je ze niet krijgen, maar alles is beter dan niets toch?
Bij het optuigen hoorde een heel ritueel, waarbij er voor elk van de meiden een envelopje was met haar naam erop en een kerstboomversiering erin. Elk jaar krijgen ze hetzelfde envelopje met hetzelfde voorwerp.
Iedereen stond in een grote kring rondom de boom, terwijl Berit een voor een de meiden naar voren riep om hun envelopje te halen en het voorwerp in de boom te hangen. Bij het in de boom hangen van de versiering konden ze dan iemand een gelukkig kerstfeest toewensen.
Inmiddels is de boom helemaal vol en staat hij in de hal. Als je buiten in de zon staat en je kijkt door de open deur naar binnen, dan kun je hem zien staan. Best apart, zo’n kerstboom bij temperaturen hoger dan 30 graden Celsius.
Vorige week zaterdag zijn we met een hele groep meiden naar de top van een van de bergen hier geklommen. Dat was een hele hike, zeg! ’s Ochtends om 9 uur zijn we vanaf het weeshuis vertrokken en rond 3 uur ’s middags was iedereen weer binnen. Op de top hebben een pauze gehad van ruim een uur, waarin we onze lunch hebben gegeten en met z’n allen spelletjes hebben gedaan, maar toch, het wandelgedeelte was best pittig!
Het was hier die dag erg warm en we hebben de hele tocht de zon op ons hoofd gehad. De klim naar boven was ruim 2 uur lang en vooral het laatste uur was erg vermoeiend. Op dat stuk klom je soms steil naar boven. Gelukkig waren wij als vrijwilligers niet de enige die het moeilijk hadden, zelfs een aantal van de meiden waren kapot toen ze eenmaal bij de top aangekomen waren.
Na de pauze zijn we aan de andere kant van de berg weer naar beneden gelopen en zijn we via een aantal dorpjes om de berg heen weer terug naar het weeshuis gegaan. De weg terug was ongeveer 3 uur lang en onderweg heeft het flink geregend. Tijdens de hike hebben we dus flinke temperatuurverschillen doorstaan, maar uiteindelijk heeft iedereen het gered! Het was een supergezellige tocht met de meiden die ik voor geen goud had willen missen. Dagen die je zo intensief met ze doorbrengt, maken de band met elk van de meiden zoveel sterker. Stuk voor stuk, ze zijn allemaal zo sterk en geweldig! Hun geschiedenis is vaak erg schokkend, maar toch zie je ze elke dag weer met een glimlach op hun gezicht hun werk doen. En dat maakt ze voor mij allemaal een groot voorbeeld!
Een paar uur na de tocht werd ik ziek, de warmte van de zon en uitdroging (want ik had wel veel gedronken, maar waarschijnlijk toch niet genoeg) hadden me uiteindelijk te pakken gekregen. Dit was de eerste keer dat ik me echt ziek voelde hier. Zondag ging het gelukkig alweer een stuk beter toen ik een nacht goed had geslapen en veel had gedronken.
Karlijn en ik zijn een nieuw project gestart. De 8 oudste meiden (die inmiddels klaar zijn met school) moeten over een tijdje op zichzelf gaan wonen en wij gaan ze helpen door ze daarop voor te bereiden. Het plan is om in ieder geval twee keer in de week bij elkaar te komen en het met de meiden te hebben over onderwerpen als hygiëne, gezondheid, jongens, eten en de uitdagingen van het op jezelf gaan wonen. De jaren dat ze hier in het weeshuis hebben gewoond zijn heel beschermd geweest en ze vinden het allemaal eng om uit huis te gaan, de meeste zien er zelfs erg tegenop. Karlijn en ik gaan proberen om voor de meiden een luisterend oor te zijn, bij wie ze met alles aan kunnen komen. Daarnaast gaan we de meiden helpen om wat geld te verdienen door ze te leren kralen van papier te maken en de kettingen en armbanden daarvan dan te verkopen.
We hebben nu twee meetings gehad en die waren best succesvol. De meiden zijn nog erg verlegen (normaal praten ze honderduit en zijn ze niet stil te krijgen, maar zodra ze moeten praten, zijn ze stil), maar ze komen al wat los. Het kettingen en armbanden maken gaat echter super. We hebben er al ontzettend veel gemaakt en er zijn er zelfs al een aantal verkocht aan vrijwilligers!
Maandag komt mijn lieve familie alweer aan in Ilula. De afgelopen week heb ik voor hun bezoek een aantal dingen gepland en geregeld. K heb er ontzettend veel zin in om ze mijn leven hier te laten zien en ze aan iedereen voor te stellen. Het op de hoogte houden van jullie allemaal via reisverslagen en de mail is natuurlijk prima, maar ik zou het nog leuker vinden om alles gewoon te laten zien en een rondleiding te geven door het Tanzaniaanse leven. Helaas is dat ongeveer onmogelijk, omdat zelfs foto’s uploaden me op dit moment niet lukt… Het internet is daarvoor te onvoorspelbaar en te traag. Maar nog even geduld, over een aantal weken kan mijn moeder mijn foto’s voor mij gaan uploaden en kunnen jullie allemaal toch nog zien waar ik woon en hoe mooi het hier is!
Voor nu wens ik jullie alvast een hele fijne kerst toe en een gezegend Nieuwjaar! Ik ga proberen voor de feestdagen nog een keer te schrijven, maar zoals jullie wel hebben gemerkt weet je het hier nooit met de internetverbinding. Vandaar alvast deze kerstwens.
Badai! And take care!
Liefs Johanneke
-
16 December 2012 - 13:02
Inge De Jong:
Wat een mooi verslag lieve Jo :) Geweldig dat jullie zelf een project hebben opgezet, lijkt me inderdaad heel zinvol en ook hartstikke gezellig natuurlijk! Veel plezier met je familie de komende dagen en geniet van je uitje naar Zanzibar straks! Liefs, Inge -
16 December 2012 - 13:03
LoeKarin En Co:
Dag lieve Johanneke,
Geniet van de weken met je familie, zo'n warm nestje staat in schril contrast met waar je nu dagelijks mee te maken hebt... Fijne tijd met elkaar, geniet van de safari!
Liefs x -
16 December 2012 - 13:20
Anita:
Mama, Stefan en Ron zijn nu onderweg naar jou. Dat zal een fijn weerzien zijn!En wat een belevenissen zullen jullie ook samen hebben daar. Ik wens je/jullie alvast fijne verjaardagen, een goede kerst en gelukkig nieuwjaar.
PS Vond het erg leuk om te horen, dat je met de grotere meiden inderdaad sieraden van papier bent gaan maken en dat ze nog iets verkocht hebben ook! Dan was het toch een goed idee om je die spullen mee e geven..
Groet,
Anita -
16 December 2012 - 13:53
Sybren Renema:
He Johanneke,
Mooie reisverslagen zeg. Het is toch een geheel "andere wereld" lijkt mij en dit neem je dan maar weer mee in de rugzak. Heel veel goede (kerst) dagen toegewenst.
Sybren -
16 December 2012 - 14:35
Siske Gerthé Job Abel Maartje:
Lieve Jo,
Wat schrijf je leuk, zelfs met de sneeuw hier op de stoep, kunnen we er ons van alles bij voorstellen! Heel veel plezier met the family straks, je verjaardag, kerst, oud en nieuw....we zijn benieuwd naar de rituelen en gebruiken die je rond al die speciale dagen gaat meemaken. Veel en dikke knuffels van ons allemaal xxxxx -
16 December 2012 - 16:28
Lucie Groenevelt:
Lieve Johanneke,
Wat leuk om het zo allemaal te lezen. Je kunt het je allemaal bijna niet voorstellen.
Straks heel veel plezier met je familie. Heerlijk om hen alles te laten zien. Een hele fijne verjaardag en hele gezellige feestdagen toegewenst daar!!!!! Gods Zegen. Dikke Kus van ons uit Dokkum. -
16 December 2012 - 20:19
Opa En Oma Klaassens:
lieve johanneke Wat fijn te lezen dat je het zo naar je zin hebt .Geweldig zoals je alles kunt omschrijven en het zo leuk vind met de meiden ,wij wensen jou veel goede dagen toe met de familie .Van harte gefeliciteerd met je verjaardag Fijne dag ,maak er wat moois van ...Heel veel liefs van opa en oma...Gezegende kerstdagen en een gelukkig Nieuwjaar. doei -
18 December 2012 - 19:02
Helga:
heeeeey lieve Johanneke.
als het goed is zit je nu samen met je familie te genieten van elkaar.
hoop dat ze een goede reis hebben gehad en idd het zal raar zijn om in de zon onder de kerstboom te zitten.
Ontzettend leuk hoe jij je verslagen schrijft ... het lijkt net of we dan een beetje bij je zijn ook al zien we je dan niet.
de foto's komen vanzelf wel een keer...we lezen nu je verslagen alsof het een boek is en proberen er zelf de plaatjes bij te bedenken ( :) ..)
Bij deze feliciteer ik je alsvast met je verjaardag en dat je een fijne dag mag beleven met iedereen die je lief is .
En ook natuurlijk een gezegende kerstdagen en een gezond en liefdevol 2013 toegewenst.
dikke kuszzz van mij ..... -
19 December 2012 - 15:00
C.W.Moerman:
Lieve Johanneke,
wat een leuk verslag alweer en wij vinden dat je heel goed bezig bent met die meiden en dat jullie
ze goed voorbereiden als ze straks op eigen benen moeten staan,we zijn trots op je ! We hebben via
een mail van Mary gehoord dat je ouders en Stefan goed zijn aangekomen.Ronald gebruikt nog steeds
het verkeerde e-mail adres dus Mary heeft het aan ons doorgestuurd. We wensen jou en ook je moeder
een heel fijne verjaardag, mooi kerstfeest en gezond liefdevol 2013.
Oma en Opa Moerman. -
24 December 2012 - 11:40
Durkje Van Der Eems:
Leave Johanneke,
Wat in prachtige ferhalen krije we fan dy te hearren. Wat in geweldige erfaring om dit sa mei te meitsjen.
En wat goed om te hearren dat se dêr ek Kryst fiere. Ik kin my yntinke dat jim it laitsjen hast net ynhâlde koene. Ik seach it hielendal foar my hoe ast it beskrean hast. Jûn hawwe wy ek in Krystspul yn tsjerke.
Altyd moai om meiinoar te dwaan. Moarnier spylje der wer wat Wilhelmyntsjes Krystlieten yn it doarp en komme se letter by my op 'e drukkerij foar poeiermolke en broadsjes. In jierrenlange tradysje.
Johanneke, ik winskje dy noch in hiele goede tiid ta en hooplik oant sjen!
Leafs, Durkje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
