Een update uit Ilula Masukanzi
Door: Johanneke Klaassens
Blijf op de hoogte en volg Johanneke
03 Februari 2013 | Tanzania, Ilula
Trage tijd, daar doen ze hier in Afrika niet aan. Dagen, weken, maanden vliegen voorbij en af en toe schiet het erbij in om een reisverslag te schrijven. Sorry sorry sorry dat ik jullie meer dan twee weken in spanning heb moeten laten zitten, voordat ik eindelijk achter de laptop kroop om jullie een update te geven van mijn tijd hier…
Vorige week zijn Rosanne, Karlijn en ik voor het eerst samen met Jackline naar de fosterfamilies geweest voor home visitis. Twee keer in het jaar worden de families gecontroleerd op hygiëne en wordt er gekeken of er aanpassingen in de huizen nodig zijn of dat er trainingen moeten worden gegeven. Er zijn meer dan 350 fosterfamilies, dus dat betekent dat er meer dan 700 home visits in het jaar worden gehouden. Dat is ontzettend veel werk als je bedenkt dat je er ongeveer 10 op een dag kunt doen…
Op dinsdag zijn wij mee geweest naar de fosterhomes in Mtua, een van de dorpjes in de buurt van het weeshuis. Meegaan met de home visits is een goede manier om te zien hoe Afrikaanse huizen er vanbinnen uitzien, hoe mensen leven en hoe IOP in de fosterfamilies werkt en ze helpt.
Families die één of twee weeskinderen opnemen in hun gezin en voor hen zorgen, worden door IOP geholpen en er wordt voor gezorgd dat de families spullen krijgen zoals een bed en matras, mosquitonet, schooluniformen, etc. Daarnaast wordt er een aantal keer per jaar eten uitgedeeld en worden er trainingen gegeven over onderwerpen als opvoeding en hygiëne.
Over het algemeen zagen alle fosterhomes er redelijk goed uit. In de hygiëne in de keukens waren de meeste verschillen, maar daar hebben ze de trainingen voor en die worden binnenkort dan ook weer gegeven. Wat ons toch vooral opviel was dat er eigenlijk geen fostervaders zijn, maar alleen fostermoeders. Sowieso zie je weinig ‘oude’ mannen in Tanzania. Oude vrouwen zie je genoeg, maar zodra je een grijze, oude man op straat ziet, dan is dat best speciaal.
Samen met Karlijn ben ik druk bezig met ons Form 4-leavers clubje. Twee keer per week hebben we ’s avonds meetings met de oudste meiden, waarin we praten over onderwerpen die Karlijn en ik voorbereiden en kettingen maken die we aan vrijwilligers en gasten verkopen. De meetings zijn voor ons een goede manier om de meiden beter te leren kennen en erachter te komen wat hun bezig houdt. Voor de meiden zelf zijn het avonden waarin ze even niet de verantwoordelijkheden van hun dagelijkse werk hebben, waarin ze lekker kunnen relaxen, ons een aantal woorden Swahili kunnen leren en even kunnen bijroddelen.
Nu de meiden ons ook beter kennen, merken we dat ze ons steeds meer bij hun gesprekken gaan betrekken. Als ze op de Swahili roddeltour zijn, dan stoppen ze af en toe even om ons een update te geven van hun gesprek. Dat is toch wel heel leuk!
Komende woensdag nemen we onze groep mee naar Iringa. Daar gaan we een kijkje nemen in de werkplaatsen van Neemacraft, het restaurant waar we altijd eten als we in Iringa zijn en waar ze in de werkplaatsen met dezelfde papieren kralen kettingen en armbanden maken als die wij gebruiken met onze meiden. We denken dat onze groep veel kan leren van de manier waarop ze in Neemacraft bezig zijn met de kralen, dus dit is een ideaal excuus om een dagje gezellig met de meiden naar Iringa te gaan.
Inmiddels zijn alle scholen hier weer begonnen en hebben we met Rehema, de nanny van het weeshuis, een huiswerkplanning gemaakt. De maandagavond, dinsdagavond en zondagavond zijn hier huiswerkavonden en alle vrijwilligers rouleren met het helpen van de meiden. Er zijn vier groepen meiden, Standard 1-7 (basisschool), Form 1&2, Form 3 en Form 4 (allemaal middelbare school) en bij elke groep zitten in ieder geval elke huiswerkavond twee vrijwilligers die vragen beantwoorden en uitleg geven over het huiswerk. Heel leuk om te doen!
Afgelopen week hebben Rosanne en ik Jane, een van de meiden hier, geholpen om weer naar school te kunnen. Jane zat vorig jaar in Form 3 op de secondary school, maar haalde net de norm niet die IOP stelt aan haar sponsorkinderen. Hier betekent dat, dat er moet worden gediscussieerd over of je verder mag met Form 4. Van Jane wisten we dat ze het haar droom is om verpleegster te worden. Helaas heb je daar wel het biologieniveau van Form 4 voor nodig…
Samen met Roos heb ik met een aantal mensen overlegd over Jane en er uiteindelijk voor gezorgd dat ze door mag gaan met Form 4, als wij haar elke dag helpen met haar huiswerk en haar tutorlessen gaan geven over de stof van vorig jaar. Als ze in november dan haar Form 4 biologie-examen haalt, dan kan ze daarna naar de nursing school!
Vorige week zaterdag hebben we ook weer een verjaardagsparty en send-off gehad. Een aantal meiden waren jarig geweest in december en januari en dat moest natuurlijk gevierd worden! Daarnaast is Melina, een van de oudste meiden en ook een van de Form 4-leavers, een aantal weken geleden uit huis gegaan. Zij werkt nu in de winkel van een van de staffmembers van IOP. Een officieel afscheid had ze nog niet gehad, dus dat hebben we vorige week ook meteen gedaan.
Heel apart, om tegelijk iemands verjaardag te vieren en afscheid te moeten nemen van iemand anders… Tijdens de avond is er zowel veel gelachen als gehuild.
Melina was een van de meest geliefde meiden hier en dat was te merken. Toen ze tijdens haar speech begon te huilen deden een heleboel van de meiden met haar mee. Iedereen heeft uiteindelijk met tranen in de ogen afscheid genomen. Gelukkig is de winkel waar Melina werkt slechts 20 minuten lopen. We zien haar dus nog bijna elke week.
Karlijn en ik hebben het daarnaast ook voor elkaar gekregen dat Melina met ons mee mag naar Iringa komende woensdag. Daar zijn we superblij mee en de rest van onze groep meiden ook!
Nou, dat was het wel weer. Vanaf nu ga ik proberen (proberen!) om weer elke week (of in ieder geval elke twee weken) een verslag te uploaden.
Iedereen een fijne week!
Heel veel liefs uit het warme en zonnige Tanzania!
Kwa heri!
Vorige week zijn Rosanne, Karlijn en ik voor het eerst samen met Jackline naar de fosterfamilies geweest voor home visitis. Twee keer in het jaar worden de families gecontroleerd op hygiëne en wordt er gekeken of er aanpassingen in de huizen nodig zijn of dat er trainingen moeten worden gegeven. Er zijn meer dan 350 fosterfamilies, dus dat betekent dat er meer dan 700 home visits in het jaar worden gehouden. Dat is ontzettend veel werk als je bedenkt dat je er ongeveer 10 op een dag kunt doen…
Op dinsdag zijn wij mee geweest naar de fosterhomes in Mtua, een van de dorpjes in de buurt van het weeshuis. Meegaan met de home visits is een goede manier om te zien hoe Afrikaanse huizen er vanbinnen uitzien, hoe mensen leven en hoe IOP in de fosterfamilies werkt en ze helpt.
Families die één of twee weeskinderen opnemen in hun gezin en voor hen zorgen, worden door IOP geholpen en er wordt voor gezorgd dat de families spullen krijgen zoals een bed en matras, mosquitonet, schooluniformen, etc. Daarnaast wordt er een aantal keer per jaar eten uitgedeeld en worden er trainingen gegeven over onderwerpen als opvoeding en hygiëne.
Over het algemeen zagen alle fosterhomes er redelijk goed uit. In de hygiëne in de keukens waren de meeste verschillen, maar daar hebben ze de trainingen voor en die worden binnenkort dan ook weer gegeven. Wat ons toch vooral opviel was dat er eigenlijk geen fostervaders zijn, maar alleen fostermoeders. Sowieso zie je weinig ‘oude’ mannen in Tanzania. Oude vrouwen zie je genoeg, maar zodra je een grijze, oude man op straat ziet, dan is dat best speciaal.
Samen met Karlijn ben ik druk bezig met ons Form 4-leavers clubje. Twee keer per week hebben we ’s avonds meetings met de oudste meiden, waarin we praten over onderwerpen die Karlijn en ik voorbereiden en kettingen maken die we aan vrijwilligers en gasten verkopen. De meetings zijn voor ons een goede manier om de meiden beter te leren kennen en erachter te komen wat hun bezig houdt. Voor de meiden zelf zijn het avonden waarin ze even niet de verantwoordelijkheden van hun dagelijkse werk hebben, waarin ze lekker kunnen relaxen, ons een aantal woorden Swahili kunnen leren en even kunnen bijroddelen.
Nu de meiden ons ook beter kennen, merken we dat ze ons steeds meer bij hun gesprekken gaan betrekken. Als ze op de Swahili roddeltour zijn, dan stoppen ze af en toe even om ons een update te geven van hun gesprek. Dat is toch wel heel leuk!
Komende woensdag nemen we onze groep mee naar Iringa. Daar gaan we een kijkje nemen in de werkplaatsen van Neemacraft, het restaurant waar we altijd eten als we in Iringa zijn en waar ze in de werkplaatsen met dezelfde papieren kralen kettingen en armbanden maken als die wij gebruiken met onze meiden. We denken dat onze groep veel kan leren van de manier waarop ze in Neemacraft bezig zijn met de kralen, dus dit is een ideaal excuus om een dagje gezellig met de meiden naar Iringa te gaan.
Inmiddels zijn alle scholen hier weer begonnen en hebben we met Rehema, de nanny van het weeshuis, een huiswerkplanning gemaakt. De maandagavond, dinsdagavond en zondagavond zijn hier huiswerkavonden en alle vrijwilligers rouleren met het helpen van de meiden. Er zijn vier groepen meiden, Standard 1-7 (basisschool), Form 1&2, Form 3 en Form 4 (allemaal middelbare school) en bij elke groep zitten in ieder geval elke huiswerkavond twee vrijwilligers die vragen beantwoorden en uitleg geven over het huiswerk. Heel leuk om te doen!
Afgelopen week hebben Rosanne en ik Jane, een van de meiden hier, geholpen om weer naar school te kunnen. Jane zat vorig jaar in Form 3 op de secondary school, maar haalde net de norm niet die IOP stelt aan haar sponsorkinderen. Hier betekent dat, dat er moet worden gediscussieerd over of je verder mag met Form 4. Van Jane wisten we dat ze het haar droom is om verpleegster te worden. Helaas heb je daar wel het biologieniveau van Form 4 voor nodig…
Samen met Roos heb ik met een aantal mensen overlegd over Jane en er uiteindelijk voor gezorgd dat ze door mag gaan met Form 4, als wij haar elke dag helpen met haar huiswerk en haar tutorlessen gaan geven over de stof van vorig jaar. Als ze in november dan haar Form 4 biologie-examen haalt, dan kan ze daarna naar de nursing school!
Vorige week zaterdag hebben we ook weer een verjaardagsparty en send-off gehad. Een aantal meiden waren jarig geweest in december en januari en dat moest natuurlijk gevierd worden! Daarnaast is Melina, een van de oudste meiden en ook een van de Form 4-leavers, een aantal weken geleden uit huis gegaan. Zij werkt nu in de winkel van een van de staffmembers van IOP. Een officieel afscheid had ze nog niet gehad, dus dat hebben we vorige week ook meteen gedaan.
Heel apart, om tegelijk iemands verjaardag te vieren en afscheid te moeten nemen van iemand anders… Tijdens de avond is er zowel veel gelachen als gehuild.
Melina was een van de meest geliefde meiden hier en dat was te merken. Toen ze tijdens haar speech begon te huilen deden een heleboel van de meiden met haar mee. Iedereen heeft uiteindelijk met tranen in de ogen afscheid genomen. Gelukkig is de winkel waar Melina werkt slechts 20 minuten lopen. We zien haar dus nog bijna elke week.
Karlijn en ik hebben het daarnaast ook voor elkaar gekregen dat Melina met ons mee mag naar Iringa komende woensdag. Daar zijn we superblij mee en de rest van onze groep meiden ook!
Nou, dat was het wel weer. Vanaf nu ga ik proberen (proberen!) om weer elke week (of in ieder geval elke twee weken) een verslag te uploaden.
Iedereen een fijne week!
Heel veel liefs uit het warme en zonnige Tanzania!
Kwa heri!
-
03 Februari 2013 - 16:11
Jovanka:
Yeah! Weer een verslag van je! Wat leuk om te lezen hoe het daar gaat en waar je je mee bezig houdt! Zo te lezen heb je genoeg om te doen om de kinderen en mensen daar te helpen! Super jo!
Mooi om te lezen dat je al echt een band opbouwd met de meiden daar en dat jullie twee keer per week een meeting hebben met de meiden, tof zeg! Veel zegen en succes ij alles. En veel plezier woensdag :) En tot je volgende blog over een week ;) XX -
03 Februari 2013 - 19:34
LoeKarin En Kids:
Hoi hoi,
Gelukkig, weer een update! Ik had je moeder al lastig gevallen met de vraag hoe het met je gaat!
Wat een prachtige verhalen toch allemaal... Ik heb één vraag.... waaróm zijn er geen oude mannen? Zitten ze in het café aan de koffie.... ;) of leven ze minder lang dan de vrouwen? En hoe komt dat dan? Of trekken ze weg naar de grote stad ofzo?
Warme groet uit nat en koud, maar sneeuwvrij Nederland!
Loek Karin en co uit Itens x x -
03 Februari 2013 - 20:06
Anja Sijbesma:
Hi lieve jo! Leuk weer ff wat van je te lezen....we waren gisteren bij je thuis in itens .....en hebben heel wat foto's gezien van de vakantie dat stefan,je moeder en ronald bij je waren....wat een bijzondere tijd hebben jullie gehad zeg! Leuk al ff indrukken te hebben opgedaan van je leventje daar .....ik kan me best voor stellen dat je soms geen tijd hebt om ons op de hoogte te houden van al je avonturen....je hebt het gewoon veel te veel naar je zin en dat is alleen maar een goed teken !
Dus lekker blijven genieten van alles daar......de tijd gaat hard genoeg.....
Heel veel liefs van andré, anja, fenna en Jorik....... -
04 Februari 2013 - 10:08
Anita:
Zou best ook een kijkje willen nemen in de werkplaats in Iringa .. Bedankt voor je uitvoerige verslag. Er lijken steeds meer overeenkomsten: kralenkettingen en huiswerkbegeleiding.. Wat goed dat jullie hebben kunnen bereiken dat het ene meisje met jullie hulp nu toch de opleiding kan volgen.
Groet,
anita -
04 Februari 2013 - 10:19
Opa & Oma Klaassens:
Lieve Johanneke,
Wat fijn om weer iets van je te horen.Als je het zo druk hebt zal de tijd wel heel snel gaan.
Je komt toch wel terug he? Of mis je Friesland niet? Lekker warm en zonnig daar.
Hier wordt het deze week weer winter.We wensen jou het allerbeste en een zegen op jullie werk wat
jullie daar doen.
Dikke knuffel van opa en oma Klaassens
-
04 Februari 2013 - 10:33
C.W.Moerman:
Hallo Johanneke,
wat een een mooi en zinvol reisverslag echt geweldig wat jullie daar doen met die meiden.
Hoe zit dat met die mannen zitten die misschien in de kroeg te kaarten en drinken?
Toen wij in Indonesië waren hadden wij ook de indruk dat vrouwen het meeste werk
verrichten b.v. in de theeplantage's zag je alléén maar vrouwen. Wees dus maar blij
met de Nederlandse mannen zo slecht doen wij het nog niet.
Bedankt voor dit mooie reisverslag en heel veel liefs van Oma en Opa Moerman. -
04 Februari 2013 - 11:25
Roelie Makkink:
Lieve Johanneke,
Gelukkig, weer een bericht. Ik was al bang dat er iets met je was.
Heb de fotos bekeken en ik vraag me af, wat jullie maken van dat
rode papier.
Ziet er heel mooi uit. Mijn onderwijzersbloed gaat meteen sneller stromen
van het verhaal om de meisjes in een hogere klas te krijgen.
Wat een voldoening moet dat geven. Bedankt voor de brief en
liefs van tante Roelie -
04 Februari 2013 - 21:05
Jeltina Van Huet Lindeman:
Hoi Jo, Gezellig om weer wat van jou te lezen, tuurlijk kijken wij uit naar een berichtje, maar geen bericht is ook goed bericht, want dan ben je gewoon te druk om te schrijven. En dat blijkt ook uit je uitgebreide verslag, fijn wat je allemaal kan en mag doen voor de meisjes daar.
Geniet er maar van!
Hier gaat alles goed in de Achterhoek, ook wij zijn lekker bezig en komen ook haast niet toe om onze blog te schrijven (grapje) Wij kijken uit naar het voorjaar en hebben hier haast weer vakantie (voorjaarsvakantie)
Goed Jo, heel veel sterkte en Gods zegen bij je werk wat met liefde mag doen.
liefs, Jeltina -
06 Februari 2013 - 13:44
Paula:
Hè Johanneke,
Wat kan ik genieten van jouw enthousiaste, warme verhalen en wat een mooie ervaring doen jij daar op.
De blije gezichten van de mensen, daar doe je het toch voor! Geniet van deze ondernemender en inspirerende tijd!
Liefs Ferry, Paula, Stan Lyan -
09 Februari 2013 - 07:47
Ronald Moerman:
Dag lieve Joh,
Terwijl ik evenals jij je afvraagt waar de tijd blijft doet deze vraag me denken aan een boekje van een componist. Die spreekt van 'gestolen'tijd. Tanzania lijkt alweer lang achter ons, de winter heeft ons in de greep. Het leuke van je verslagen is wel dat ik nu in staat ben me er een goede voorstelling van kan maken. De vele foto's doen de rest, in onze gang hangt inmiddels een kleine galerij zodat we telkens weer herinnert worden aan de warme gevoelens uit Tanzania.
Wat een zinvolle bezigheden waar jullie je mee bezighouden. Wat zijn we trots op je.
Hoe staat het met het kippenhok van Kim? In ieder geval doe iedereen de hartelijke groeten van ons en kijken weer uit naar je volgende verslag.
liefs Ronald
-
12 Februari 2013 - 17:37
Marije Van Wier:
Hee lieve Jo,
Wat een leven daar zeg. Volgens mij doe je ontzettend veel en is het heel leerzaam. Ik blijf het mooi vinden dat je je zo inzet voor al het goede werk dat ze daar doen. Trots!
En wat kan je leven dan ineens anders zijn, hè? Vorig jaar zaten we nog te blokken voor ons filosofie-examen!
Geniet van de komende weken weer en laat ons dan maar weer snel van jouw verhalen genieten :)
Liefs,
Marije -
12 Februari 2013 - 18:06
Sharon:
Heeey lieve Joowh,
ik merk dat ik echt eens een middagje moet gaan zitten om jouw verhalen nog eens door te spitten. Wat beleef jij een boel in deze korte tijd!! Ik ben zo trots op je, wat je daar allemaal doet. Dat wordt nog een hele cultuurshock voor als je weer terug komt!!
Ik ben zo benieuwd wat je daar verder nog allemaal gaat beleven. We moeten binnenkort maar even mailen hoor ;-)
Heel veel liefs en heel veel zegen,
Sharon -
14 Februari 2013 - 09:46
Hallo Johanneke,:
Heel hartelijk bedankt voor de uitvoerige brief die we van je mochten ontvangen.
Je doet heel goed werk daar in Tanzania en we zijn heel trots op je.
Liefs van Pake en Beppe Moerman.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
